Heb jij ook wel eens ervaren, dat er zomaar dingen ‘toevallig’ gebeuren en dat je jezelf verwonderd de vraag stelt: ‘Hoe kan dat nou? Hoe is dit mogelijk?’
Het overkwam mij onlangs en wil de ervaring van deze zogenaamde toevalligheden, ook wel synchroniciteit genoemd, graag met je delen.

Een nieuwe stap

Het is nog vroeg zie ik op de klok. Ik heb vannacht geslapen op het opleidingsinstituut in Limmen, waar ik al zoveel mooie trainingen heb mogen volgen vanaf 2002. Vandaag begint een driedaagse training op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Ik voel hoe heerlijk behaaglijk ik in mijn bed lig. In mijn buik kriebelt er wel iets. Ik weet diep van binnen dat ik hier deze dagen niet voor niets ben. Ik voel dat er iets belangrijks gaat gebeuren. Wat precies weet ik niet, maar ik voel dat het gaat gebeuren.
Met een glimlach kijk ik naar opzij. Een mooie bos bloemen staat op de tafel naast mij. Ik kreeg ze van mijn zoons voor Moederdag. Een glimlach komt op mijn gezicht. Tja, die knullen hadden me toch zo verrast die dag. En ik maar denken van te voren: ‘Waarom hoor ik nou niks? Zouden ze het vergeten zijn?’

Ik stap uit mijn bed en doe de gordijnen open. Een stralende zon zie ik opkomen. Wat een kadootje dit weer, realiseer ik mij. Ik douche en kleed mij aan en loop naar de eetzaal voor een lekker ontbijtje. Wat ben ik jaren geleden hier toch vaak geweest, bedenk ik mij.  Nu vele jaren later weet ik dat ik hier opnieuw een stap ga maken in mijn ontwikkeling als mens. Wat is die kriebel in mijn buik? Wat maakt het dit keer zo spannend voor mij? Ik kan er nog geen antwoord op geven en besluit om zachtjes JA te zeggen tegen dit gevoel. Het is oké dat het er is. Het mag er zijn.

Maak vanuit contact de verbinding

In de coaching leer ik mijn cliënten om gevoelens en emoties toe te laten als die zich aandienen. Het is een gegeven dat als je dat doet, de gevoelens en emoties vlot verdwijnen. Zodra er weerstand ervaren wordt, blijft het als het ware aan je kleven en kun je het niet echt loslaten. Velen laten dan los in het hoofd en zeggen dan: ‘Ik laat het los’, maar daar trappen de gevoelens en emoties niet in. Die komen een volgende keer gewoon kei hard terug in welke vorm dan ook. Net zo lang, totdat je bereidt bent om vol aandacht te luisteren naar de boodschap die in het gevoel of emotie verscholen ligt. Het gaat om oprechte verbinding.

Om half 10 komen we met een groep van 13 vrouwen en drie begeleiders buiten bijeen. Na een eerste kennismaking en het creëren van vertrouwen en veiligheid betreden we één voor één de zaal. Daar liggen matrassen in een cirkel voor ons klaar. Het is de bedoeling dat we vandaag in tweetallen werken om processen te helen.

Het is voor mij belangrijk om zelf een fijn plekje uit te kiezen en dus sta ik als één van de eersten bij de deur. Met zorg kies ik mijn plekje uit. Een volgende vrouw komt binnen en loopt naar haar plek. Dan komt er een vrouw binnen en loop naar mij. ‘Is het oké dat ik naast je kom zitten?’, vraagt ze. Ik kijk haar aan en voel meteen dat dit helemaal goed voor mij is. Fijn dat deze vrouw en ik vandaag samen aan de slag gaan. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Ik voelde gewoon dat ik naast jou moest zitten. Ik werd naar je toe getrokken.’ We moeten er allebei om lachen. Hoe bizar dat je eigenlijk wildvreemden voor elkaar bent en dat je toch dit kunt voelen dat dit moest gebeuren.
We starten de training nu echt en begeleiden elkaar. Er is een hele mooie, zachte en warme energie voelbaar in de groep en daardoor kunnen we op een diep level werken met elkaar. Hoe bijzonder is dit om dit met elkaar te ervaren?
De trainster vraagt aan ons hoe lang wij al vriendinnen zijn. Ik moet lachen. ‘Deze vrouw ken ik pas vanaf vandaag’, vertel ik haar. ‘Oh’, zegt ze verbaasd. ‘Ik had het idee dat jullie al jaren vriendinnen waren’. En ja, ik moet toegeven dat het super goed voelt en dat we alle ruimte kunnen nemen in elkaars nabijheid. Een nieuwe term wordt geboren. In plaats van de term professionele afstand, die zo vaak in opleidingen wordt gepredikt, hebben wij de nieuwe term ‘professionele nabijheid’ ervaren. Zo en dat voelt toch fijn!

De volgende dag staat er weer iets heel anders op het programma en werken we individueel. En ook daar voel ik heel duidelijk, dat ik goed wil zorgen voor mijn eigen fijne plek. Dat is wat ik nodig heb, voel ik. En dus sta ik weer als één van de eersten bij de deur te wachten. Ik zoek wederom met zorg mijn plek. Achteraf blijk ik te liggen tussen de twee vrouwen in de groep waar ik het meest contact mee heb gehad. Ja, dit voelt goed. Ik heb goed voor mezelf gezorgd, zodat ik het proces vol overgave kan gaan doen.

Veiligheid en vertrouwen

Veiligheid en vertrouwen, zodat je je werkelijk kunnen overgeven, zijn thema’s die ik in de coaching heel belangrijk vind. Als er werkelijk veiligheid ervaren wordt, kan er op diepe lagen geheeld worden. Als mensen veiligheid kunnen voelen in zichzelf, kunnen ze tot grote heling komen.

Na een dag vol nieuwe ervaringen sluiten we de dag af om half 9. Ik ben bekaf en wil maar één ding en dat is eten, douchen en naar bed. In een sneltreinvaart doe ik de dingen die nodig zijn en lig op tijd in mijn bed. Er komt een diepe rust over mij heen en ik voel intense dankbaarheid voor de processen die ik ben aangegaan. De kriebel in mijn buik is weg. Mijn buik straalt nu heerlijk als een kacheltje. Tevreden val ik in slaap.

De volgende dag delen we ieders ervaringen. Zo mooi om te horen hoe verschillend iedereen de training heeft ervaren. In de groep is kwetsbaarheid voelbaar en alles wordt openlijk gedeeld en juist daarom is er zo’n immense kracht voelbaar. Als ik afscheid neem, loop ik naar de vrouw waar ik veel mee ben opgetrokken. ‘Zullen we emailadressen uitwisselen?’ vraag ik haar. Samen voelen we namelijk dat we dit kostbare contact in stand willen houden. Heel voldaan rij ik naar huis. Het was fijn om weer een keer leerling te zijn in plaats van leraar. Deze ervaring was groots en met geen enkele vorige opleiding te vergelijken. Ik voel me rijk en voldaan.

Verkeerde weg?

In het weekend kom ik heerlijk tot rust en besluiten we om zondag naar het strand te gaan. We zijn nog maar net op weg of ik vraag aan mijn partner: ‘Heb jij dat ook wel eens, dat je soms wegrijdt en dat je je dan pas afvraagt van Hé hoe moet ik nou eigenlijk rijden?’ We hebben het er even over en laat de gedachten hierover dan weer los. Na een half uur realiseren wij ons plotseling dat we niet op weg zijn naar Kijkduin, zoals we van plan waren. Op de plek waar ik de vraag stelde over de route, blijken we een andere afslag genomen te hebben. Dat is gek! Zijn we nou verkeerd gereden? Opeens zijn we op weg naar Hoek van Holland. Nou ja, ook goed. We moeten erom lachen en onderzoeken nog eens waar we nou toch verkeerd zijn gereden. Gek dat dit nou net gebeurde toen ik de vraag had gesteld.

Het ritje duurt hierdoor wat langer, maar het positieve ervan is dat de lucht steeds blauwer wordt en de zon volop begint te schijnen. ‘Ach, wat maakt het ook uit, strand is strand. Het is weer eens wat anders. Past ook wel bij mijn ervaringen van de afgelopen dagen’, bedenk ik mij.
Opeens zie ik op de borden Monster staan. ‘Oh, daar kunnen we ook naar toe’, zeg ik. Via een omleidingsroute komen we op een parkeerplaats aan waar ik nog nooit ben geweest. We lopen een pad af om naar het strand te gaan. De zon schijnt heerlijk en de hele lucht is prachtig blauw. ‘Hé, wat is dit toch geweldig’, zeg ik hardop. Het strand en de zee heeft me altijd zoveel goeds gebracht en zeker na de intensieve dagen van de training is het heerlijk om het hoofd leeg te laten waaien aan het strand.

Precies de juiste weg

Opeens komt er een vrouw onze kant oplopen. Ik kijk haar aan en onze ogen ontmoeten elkaar. Dit kan toch niet waar zijn? Misschien voel je al wat ik wil gaan vertellen. Ja inderdaad, daar staat mijn trainingsmaatje van de afgelopen dagen. Ook zij had gevoeld dat ze naar het strand moest om uit te waaien. We schieten in de lach en lopen snel naar elkaar toe en omhelzen elkaar. Samen staan we werkelijk met een mond vol tanden. Hoe kan dit? Wat in godsnaam gebeurt er? Nog nooit ben ik hier geweest. Nog nooit rijden we eigenlijk verkeerd naar het strand. Nog nooit vraag ik aan mijn man of hij wel eens merkt dat hij even moet nadenken HOE hij moet rijden. Dit is echt zoooooo ongelooflijk. Vol enthousiasme over wat er nu gebeurt, wisselen we telefoonnummers uit, zodat we kunnen appen naar elkaar. Dit contact is niet toevallig. Dit contact moest gewoon zo zijn. We moesten elkaar gewoon nog even zien, leek het wel.
We waren eigenlijk dus niet verkeerd gereden, maar hadden geheel onbewust de juiste weg gekozen!!!
Het liet mij wederom ervaren dat ik nog meer een stuk controle mag loslaten en mag vertrouwen dat alles precies op het juiste tijdstip en op de juiste manier aan mij verschijnt. Deze ervaring heeft mij nog meer rust gegeven en voel ik een groot stuk overgave. Let it go. Let it flow!

Synchroniciteit wat is dat?

In de coaching worden deze toevalligheden synchroniciteit genoemd. Die term bestaat al lang en is bedacht door de Zwitserse psychiater en psycholoog Carl Jung en betekent letterlijk gelijktijdigheid. Het begrip houdt in dat er sprake is van synchroniciteit als twee of meer gebeurtenissen min of meer gelijktijdig optreden in een voor de betrokken persoon zinvol verband.
Vanuit spiritualiteit wordt synchroniciteit gezien als een soort teken, een richtingaanwijzer. Nou, zeg het maar. Noem jij het voorbeeld wat ik beschrijf toeval of niet? Geloof jij dat er meer is tussen hemel en aarde wat ons stuurt? Hoe zie jij dat? Heb jij zelf ook voorbeelden waarin je synchroniciteit hebt ervaren? Laat het me weten en stuur jouw verhaal naar joke@jomare.nl.

Wil jij in een veilige omgeving jezelf nog beter leren kennen en komen tot een diep weten en een diepe rust in jezelf? Wil jij een zinvolle invulling aan je leven geven? Neem dan eens de tijd voor een kennismakingsgesprek. Vul het contactformulier in, dan neem ik zo spoedig mogelijk contact met je op. Tot snel! https://www.jomare.nl/contact.

Een interessant boek rond dit thema is bijvoorbeeld: Liefdesroep van Hannah Cuppen. Zij vertelt op een inspirerende wijze hoe je gehoor kunt geven aan jouw unieke missie, jouw liefdesroep, hier op aarde.