Soms gebeurt er iets of voel je iets waarvan je denkt: ‘Hé, wat is dat nou? Is dit een teken?’ Veel mensen hebben ervaringen met zogenaamde ‘toevalligheden’.
Je denkt aan iemand en tring daar gaat je telefoon. Of mensen die onder de douche of in bed heel sterk een overleden dierbare ‘opeens’ dichtbij voelen. Ik heb zelf wel eens een ‘onverwachte’ ruk aan het stuur gekregen en dat was maar goed ook, want ik had degene die naast mij zat op de weg echt niet gezien. Of een klok die stil gaat staan op het moment dat een dierbare overlijd. Of dat je voortdurend dubbele cijfers ziet staan als je kijkt hoe laat het is.
Er zijn mensen die dit soort ervaringen als ‘toeval’ bestempelen.
Maar wanneer gaat toeval nou over in magie?’

Een persoonlijke ervaring

De weersvoorspelling was duidelijk. Het zou vandaag een snikhete dag worden. Door de vakantieperiode had ik minder cliënten dan normaal en daarom besloot ik om deze dag goed te benutten en lekker een paar uurtjes naar het strand te gaan.
Het strand is een plek waar ik veel rust ervaar en waarbij ik altijd weer een hoop inspiratie opdoe.
En het is ook een plek waar ik zoveel energie krijg, vooral als ik ga zwemmen in de zee. Dat doet werkelijk iets met me.
Al vroeg ging ik op stap. Met een rugtas gevuld met eten en drinken, een handdoek en een heerlijk boek kon ik er een aantal uurtjes tegenaan. De rit naar Kijkduin verliep voorspoedig en ook parkeren was nu nog geen issue. Ruimte genoeg, het was nog vroeg.  

In verbinding met de elementen

Met mijn rugzak op liep ik door de duinen naar het strand. De lucht was prachtig blauw gekleurd. Ik besloot om eerst een lekkere wandeling langs het water te gaan maken en dan een plekje te zoeken waar ik fijn kon gaan lezen en zwemmen. Mijn schoenen had ik al uitgedaan, zodat ik goed het zand kon voelen. Het water voelde heel aangenaam aan. Heerlijk relaxed liep ik en genoot van de stilte. Een paar gezinnen waren al gesetteld op het strand en ik genoot van de blije kindergezichtjes. Hun blije koppies doen altijd iets met mij. Ook het personeel van de strandtenten maakten zich gereed om hun gasten vandaag te ontvangen. Het prachtige uitzicht over de zee, de blauwe lucht en het geluid van de golven maakte voor mij het geheel tot een heerlijke samenzijn met de natuur en haar elementen.

Contact maken en verbinden

Na een uur wandelen, viel het mij op dat ik ‘opeens’ veel aan mijn moeder dacht. Ze was als het ware bij mij, voelde ik. Ik realiseerde mij dat het alweer zo’n dertig jaar geleden was dat ik haar verloor. In die tijd ging ik vaak naar het strand, weet ik nog. Het water hielp mij destijds om bij mijn gevoel van verdriet te komen.
Een gevoel van diep respect en warmte viel nu plotseling over mij heen. Zachtjes zei ik: ‘Hoi mam’.
Opeens herinnerde ik mij dat ooit een helderziende vrouw tegen mij had gezegd, dat mijn moeder zich zou tonen aan mij in de vorm van een duif. In die periode (zo’n 30 jaar terug) vond ik dat maar een bespottelijk en raar idee en kon er niets mee. Inmiddels weet ik dat we heel vaak tekens en symbolen doorkrijgen met een speciale boodschap of bedoeling.
‘Universum, mag ik een teken van mijn moeder ontvangen?’, vroeg ik in stilte. Ik wachtte even af, maar er kwam nog geen antwoord. Daarna liep ik rustig door en genoot van alles.

Antwoord op mijn vraag

Graag neem ik je mee naar een ervaring die twee dagen later plaatsvond. Ik zat heerlijk relaxed te werken in mijn werkkamer. Ik was bezig om een onderwerp te bedenken voor het blog voor de maand augustus. Ik wist het nog niet, merkte ik. Het liefste schreef ik over een persoonlijke ervaring of een ervaring vanuit de praktijk met mijn cliënten, maar de ideeën kwamen nog niet boven borrelen. Na een tijdje besloot ik te stoppen met zoeken. Dit vanuit de ervaring dat zoeken en eisen niet werkt. Wat wel werkt is dat er vertrouwen is dat het onderwerp zich ‘vanzelf’ aandient.  
Ik besloot om een meditatie te doen, zodat ik mij open kon stellen voor een nieuw creatief proces. Tijdens een meditatie vraag ik regelmatig om hulp aan het grote universum. Zo noem ik dat. Je mag het ook God, Natuur, Liefde, Bron of een eigen term, noemen. Kies datgene wat bij je past en goed voelt.
Nadat ik was afgedaald in diepe stilte, vroeg ik om hulp bij het schrijven van een blog. Welk onderwerp mag dit keer de aandacht krijgen? Ik luisterde en liet de stilte het werk doen. Een hele tijd bleef het stil. En toen opeens, hoorde ik van buiten het geluid van koerende duiven op de achtergrond. Een glimlach kwam op mijn gezicht. Rustig bleef ik zitten en focuste op de geluiden van de duiven. Ik voelde dat ik steeds dieper in mijn gevoel kwam.  
De meditatie verliep heerlijk rustig en vol vertrouwen dat er ook deze maand een onderwerp zou komen voor een blog, nam ik weer plaats achter mijn bureau in mijn werkkamer.
Ik beantwoordde nog wat e-mails die inmiddels waren binnengekomen.

En toen opeens gebeurde er iets magisch voor mijn raam. Nog geen meter van mij vandaan, vloog er een duif voor het raam. Hij bleef als het ware voor het raam fladderen, zoals een kolibrie dat ook kan doen. Stil hangend in de lucht. Ik keek vol verbazing wat er voor mijn neus gebeurde. Heel intens keek de duif mij aan. Kun je je voorstellen hoe ik achter mijn bureau vol verbazing terugkeek? ‘Wauw’, zei ik met een dankbare zucht en er verscheen meteen een grote glimlach op mijn mond. ‘Hoi mam, wat fijn dat je er bent en je laat zien’, zei ik blij verrast.  Hoe komisch was dit nou! De duif vloog door en liet zich daarna nog een paar keer zien op dezelfde manier. Met een flinke vaart kwam hij aanvliegen en bleef dan stil en hevig fladderend voor het raam hangen in de lucht. Ik was er stil van. Wat een magisch moment was dit! Meteen kwam er een heel creatief proces in mij op gang. Ik wilde meteen gaan schrijven over ervaringen die met toeval en magie te maken hadden.
‘Hoeveel tekens wil je krijgen?’, vroeg ik me lachend af?

Ik pakte het boek wat ik had meegenomen naar het strand. Het boek heet namelijk: ‘Tekens zijn overal’ en is geschreven door Laura Lynne Jackson. Hoe ‘bijzonder’ was dit nou ook alweer dat juist dat boek mee ging naar het strand? Leek wel een puzzel die kloppend gemaakt werd.  Mijn energie level steeg en ik voelde hoeveel zin ik had om te schrijven.

Opeens bemerkte ik dat er een klein koppie net boven het raam uitstak en bij mij naar binnen keek. Op de vensterbank van mijn raam buiten, zat een jong van een duif. Parmantig keek het om zich heen en keek zo recht in mijn gezicht. Ik wist dat er in mijn tuin een nest zat in de boom en concludeerde dat de eieren dit jaar wel uitgekomen waren. Andere jaren hadden katten de duiven weggejaagd en waren de eieren uit het nest gevallen.
Ik pakte mijn telefoon en heel voorzichtig liep ik terug naar het raam en maakte een foto van dit pasgeboren jong. En terwijl ik dit deed, speelde er werkelijk een prachtige gebeurtenis voor mijn neus af. Een volwassenduif kwam naast het jong zitten en voedde het jong. Het jong piepte en de volwassen duif gaf het dier het eten uit zijn bek. Gauw drukte ik op de opname knop. Op nog geen meter afstand zag ik dit gebeuren:

Nu ik dit allemaal opschrijf zit ik nog na te genieten en voel ik dat ik hele diepe zuchten slaak van verrukking. Wat was dit gaaf en wat was het fijn om op deze manier wederom een prachtig voorbeeld te ervaren hoe alles en alles met elkaar verbonden is. En wat fijn ook dat ik wederom de bevestiging kreeg dat we het universum mogen vragen om hulp. In het begin is dat wellicht gek en onwennig om te doen. Ik vond daar vroeger absoluut wat van. Maar inmiddels vraag ik al jarenlang om hulp. Altijd vanuit een positieve intentie en het is zo fijn als je merkt dat je vraag beantwoord wordt. Misschien geloof je daar geen klap van en dat is oké. Voor mij is het een manier van verbinding met een diep weten dat ik onderdeel ben van een groter geheel en dat wij, als we ons daar werkelijk voor openen, een heleboel wijsheid kunnen halen uit deze enorme bron. Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk en wauw wat heb ik een mooi antwoord gekregen en … ook nog een blog!

Hoe mooi zou het zijn als we ons meer zouden openstellen voor dit soort tekens? We hoeven daar ons leven echt niet voor te veranderen. We hoeven alleen maar onze manier van kijken een beetje aan te passen.

Als je zelf ook ervaringen hebt die je wilt delen, dan hoor ik dat graag. Je kunt dan een email sturen naar: joke@jomare.nl.

Wil je graag een kennismakingsgesprek plannen, kijk dan op https://www.jomare.nl/contact. Daar kun je het contactformulier invullen, zodat je een afspraak kunt maken.