Vind jij jezelf goed genoeg?

‘Ik ben niet goed genoeg’, is een veel voorkomende overtuiging die ik regelmatig voorbij hoor komen als ik cliënten begeleid.
Het is een overtuiging die mensen heel diep in zichzelf wegstoppen, omdat ze er liever geen verbinding mee willen maken.
Deze overtuiging werkt echter ‘onbewust’ wel door in ons gedrag en kan leiden tot negatieve gedachten en gevoelens van twijfel, onzekerheid en minderwaardigheid. Het kan de gedachten oproepen dat je niet slim genoeg bent, niet aantrekkelijk genoeg, niet succesvol genoeg of niet waardig genoeg bent om geliefd te worden.
Veel mensen ondervinden hiervan last en ontwikkelen een negatief zelfbeeld. Ze willen wel vooruit, maar houden een soort ‘rem’ ingedrukt, om niet nog meer teleurstelling en pijn te moeten doorstaan.

De diepgewortelde overtuiging om niet goed genoeg te zijn, is vaak ontstaan uit ervaringen uit een (traumatisch) verleden.
Social media gooit er graag een schepje bovenop. Hierin delen mensen hun ‘perfecte’ leventje en worden velen, die deze berichten en foto’s zien, alleen nog maar verdrietiger en bozer. ‘Waarom is dit niet bij mij het geval? Wat doe ik niet goed?’, vragen zij zich af.

Velen ontwikkelen een soort ‘overdrive’. Ze gaan keihard studeren en werken om te bewijzen dat ze het wél waard zijn om gezien te worden. De leegte die ze ervaren wordt op die manier (tijdelijk) gevuld. Ze richten zich op wat de omgeving van hen wenst en zijn al snel het echte contact met zichzelf kwijt. De leegte wordt regelmatig verdoofd met alcohol, drugs en andere middelen om de pijn maar niet te hoeven voelen.
Als ik hen vraag wat ze nodig hebben, dan kijken ze me met grote ogen aan. Tja, wat hebben ze nodig? En dan blijkt regelmatig dat mensen echt geen verbinding meer kunnen maken met hun behoeften en verlangens. Dat proces mag dan weer in werking worden gesteld.

De druk van buitenaf

De maatschappij leert ons al vroeg dat we worden beloond in wat we Doen, in plaats om wie we Zijn. De opvoeding, het schoolsysteem en de hele maatschappij doen daar allemaal aan mee. Alles is gericht op ‘beter worden en méér willen’ en geeft indirect de boodschap dat je niet goed bent zoals je nu bent. Het kan altijd BETER en dus MOET er nog veeeeeeeeeeeeeeeel MEER.

Interne motivatie om te groeien

Als we altijd maar beter moeten worden vanuit een externe sturing en er altijd naar buiten wordt gekeken naar meer, meer, meer, hoe ontwikkelen we dan een gezond zelfbeeld? Hoe kunnen we dan de ruimte en tijd nemen om naar binnen te kijken en ons af te vragen wat we eigenlijk zelf nodig hebben en belangrijk vinden?
Als we dat namelijk zouden weten, is een sturing naar meer of beter geen probleem en kan het juist een geweldige, gezonde motivatie zijn om verder te groeien. Want dan ontstaat de motivatie van binnenuit en dat is wezenlijk anders dan dat je iets gaat doen om je omgeving tevreden te stellen of om het gevoel te bereiken van ZIE MIJ en HOOR MIJ!

Vele mensen hebben nare ervaringen opgedaan in het leven en voelen zich onbegrepen. ‘Ik doe het zelf wel’, is dan de volgende overtuiging die gecreëerd wordt. Ze lossen het zelf wel op en leren om vooral de vuile was niet buiten te hangen, want tja dat beeld is niet wenselijk weten ze inmiddels. Hulp vragen is voor hun een teken van zwakte. Emoties worden door velen als lastig ervaren, dus die worden diep weggestopt en als mensen je vragen hoe het gaat, dan antwoord je gewoon dat het GOED gaat. Met dat antwoord is het gros van de mensen heel tevreden. Je moet tenslotte flink zijn en doorgaan en doorgaan en doorgaan.

Ga in verbinding en deel wat er in je leeft!

Grote eenzaamheid gaat vervolgens bij velen een rol spelen, want juist de verbinding met anderen maakt het leven zo zinvol. En dus doen velen er nog maar een tandje bovenop en gaan door, zelfs totdat ze erbij neervallen. Dit ken ik vanuit mijn eigen verleden en heb dat in twintig jaar coaching veelvuldig voorbij zien komen.

Hoe mooi zou het zijn als opvoeding, onderwijs en maatschappij zich ook zouden richten op de ‘binnenwereld’ van de mens? Zou een vak als persoonlijke ontwikkeling niet heel zinvol zijn in bijvoorbeeld het onderwijs?
Wie ben jij? Wat vind jij belangrijk? Wat maakt jou gelukkig? Wat is je passie? Hoe ga je om met emoties? Hoe vraag je om hulp? Hoe leer je om Nee/Ja te zeggen en je grens aan te geven? Wat wil je werkelijk? Wat heb je nodig? Hoe ga je dat bereiken? Zouden dit geen mooie vragen zijn om je mee bezig te houden?

Schrikbarende cijfers

Wat hebben we als mensheid te leren van deze meer, meer, meer, beter, beter, beter cultuur om maar in het beeld van de ander te passen?
Als ik kijk hoeveel mensen er medicatie slikken, omdat ze het leven niet aan kunnen, dan schrik ik enorm. De getallen liegen er niet om. Veel jongeren zijn de weg kwijt en weten niet hoe ze moeten en kunnen voldoen aan alle eisen die worden gesteld door deze maatschappij. De corona periode heeft dit nog eens versterkt. Depressie, eetstoornissen en burn-out zijn voorbeelden dat er veel ‘verdwaalde mensen’ zijn die geen of te weinig contact hebben met hun eigen behoeften. Ze zijn ver buiten hun eigen grenzen gegaan om maar te voldoen aan wat het leven van hen vraagt. Het ziekteverzuim is groot en vele mensen lijden in stilte.
Ik wil er graag voor deze mensen zijn. Ik merk iedere keer weer hoe heilzaam het is als mensen werkelijk ‘gehoord en gezien’ worden.

Voorbeelden uit de praktijk:

Een meisje van twaalf is haar ‘vrouw-zijn’ en ‘eigen identiteit’ aan het ontdekken. Ze wil graag make-up op en houdt van een eigen kleding stijl. Maar als ze op school komt, wordt ze raar aangekeken en hebben andere kinderen kritiek op haar. Ze vinden er wat van!
Ze voelt dat ze niet voldoet aan de standaard norm en krijgt het zwaar te verduren. ‘Ik voel me anders’, zegt ze. ‘Ik hoor er niet bij’; ‘Ik ben niet goed genoeg’; ‘Ik ben raar’ zijn allemaal overtuigingen die ik in ons gesprek voorbij hoor komen.
Wat fijn dat ik haar mag begeleiden in dit proces naar authenticiteit en dat ouders inzien dat het juist nu van belang is om dit aan te pakken.

Een vrouw van middelbare leeftijd komt bij mij en geeft aan dat ze doodmoe is en geen levenslust meer ervaart. Het mag van haar wel afgelopen zijn. Ze heeft altijd gezorgd voor haar gezin en had daarnaast nog een drukke baan. Nu het leven van haar vraagt om een stap terug te doen, is ze ten diepste bang om de mensen om haar heen te verliezen.  ‘Vinden ze me nog wel lief als ik tijd voor mezelf neem? Vinden ze me geen lui varken als ik even rust pak en ga mediteren?’ vraagt ze mij en kijkt me aan met grote vragende ogen.

Een man van zestig is recent ontslagen. Hij voldoet niet langer aan de eisen van het bedrijf, waarin hij jarenlang heel hard heeft gewerkt en zichzelf dikwijls voorbij gelopen heeft. Nu zit hij thuis en wordt geconfronteerd met zichzelf. ‘Wie is hij zonder baan? Wat vindt de wereld nu van hem? Vinden zijn kinderen hem geen loser? Is hij wel goed genoeg en hoort hij er nog wel bij?’
‘Wat als ik mezelf laat zien hoe ik mezelf nu voel in alle kwetsbaarheid en mijn masker afzet? Wat blijft er dan van mij over?’ vraagt hij mij en kijkt me met bange ogen aan.

Bij al deze voorbeelden valt op dat mensen enorm geconfronteerd worden met stemmen in hun hoofd. Die ‘innerlijke criticus’, maakt overuren op dat soort momenten.
Die stemmen, of je zou kunnen zeggen die ‘delen’ in ons,  hebben een sturing van angst. Die beperkende gedachten kunnen je echt leegtrekken als je je er niet van bewust bent en de regie overlaat aan die betreffende delen. Hier wordt dus een stuk leiderschap van je gevraagd. Sta op en ga er iets mee doen, zodat deze delen kunnen helen.

Dankbaarheid en Levenservaring

Wat ben ik dankbaar als ik mensen met deze thematiek kan begeleiden en samen met hen de openingen creëer om hen weer terug te brengen naar hun ware zelf. Mijn levenservaringen neem ik mee in dergelijke processen en dat voelen mensen.
Dus hoe moedig is het als je besluit om nu een eerste stap te maken en je focus te hebben op persoonlijke ontwikkeling en groei? Dan kun je ontdekken hoeveel helende vermogens er in je zitten, waardoor je kunt ervaren dat het leven ook een hele andere wending kan krijgen. Persoonlijke ontwikkeling is een prachtig avontuur. Stap uit je slachtofferschap en kijk opnieuw in het NU wat je te doen hebt.
Want lieve lezer van dit blog: Je bent niet je trauma! Je bent niet je overlevingsstrategie! Je bent niet je angst, je boosheid of je verdriet.

“Buig niet langer voor angst, lief mens.
Kijk angst recht in de ogen en overstijg het.
Jij kunt dat!”

Je gaat voelen wat JIJ nodig hebt en ontwikkelt een nieuw levensperspectief. Een getraumatiseerd kindsdeel kan dat namelijk niet. Het verwonde kindsdeel heeft als het ware een tunnelvisie en daarvan mag je volwassen ZIJN nu bewust gaan worden. Je hoeft dus niet langer te leven vanuit die ‘oude’ overlevingsstrategieën.

STOP met vechten!

In de coaching kun je leren hoe je erkenning kunt geven aan deze oude ‘kindsdelen’, zodat je nieuwe versterkende overtuigingen kunt creëren die je weer gaan voeden en versterken.
Je mag nu echt stoppen met vechten. Want dat vechten houdt je in de binding en je mag juist transformeren om naar ver-binding te gaan. Hoe je dat doet, leer ik je in de coaching.
De opgepropte energie mag eruit. Je mag gaan LEVEN in plaats van OVERLEVEN. Het echte GENIETEN kan beginnen.

Tot slot:

Het is belangrijk om te erkennen dat beperkende overtuigingen ons kunnen belemmeren en ons ervan weerhouden ons volledige potentieel te bereiken. Door hier bewust van te worden en te onderzoeken hoe we deze overtuiging kunnen doorleven en veranderen, kunnen we het leven op een positieve manier veranderen. En ja, jij bent degene die dat gaat beslissen en gaat voelen hoe fijn het is als je werkelijk je eigen verantwoordelijkheid gaat nemen over je eigen leven. Dan weet je wie je bent en wat je belangrijk vindt. Dan is er een interne drive om het leven vorm te geven en laat je je niet langer afleiden. Dan hebben we geen spullen nodig om de leegte op te vullen of ons te verdoven, dan kunnen we genieten van een verrijkt, liefdevol leven waarin we iedere dag weer nieuwe dingen mogen leren. Die sturing komt dan van nature van binnenuit.

Wil jij je ook persoonlijk ontwikkelen? Kom dan eens kennismaken, zodat we in een vrijblijvend gesprek kunnen ontdekken waarin jij wilt groeien. Je kunt een mail sturen naar joke@jomare.nl of het contactformulier https://www.jomare.nl/contact op de website invullen. Bellen kan natuurlijk ook 0180-313038. Ik kijk met veel plezier naar je uit.